Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

επιστροφήήήήή στην συνηθισμένη καθημερινότηταα!!!

Γειάάά σας!!!!
Μετά από ένα μήνα+ αποφάσισα να γράψω άρθρο στο παραπεταμένο μου μπλόγκ  ΟΥΑΟΥ!!
Και ναι λοιπόν είναι μόλις 3 μέρες που έχω γυρίσει από κατασκήνωση και ακόμα δυστυχώς ακόμα δεν μου είναι εύκολο  να προσαρμοστώ!!!
Ξερω'γώ για περίπου 2 μήνες έλεγα πώς περνάω χάλια αυτό το καλοκαίρι μέχρι που ξαναβρέθηκα στην μαγική Χώρα των Λωτοφάγων!!!!
Από τότε όλα άλλαξαν και θα έχω να λέω πλέον ότι πέρασα ωραία και αυτό το καλοκαίρι :DDD!!!
Ήταν ο καλύτερος Αύγουστος που πέρασα ποτέ...!!!
Τέλος πάντων για να μην σας τα πολυπρίζω και σας τα κάνω μπαλόνια με ήλιον(την αγαπώ αυτή την ατάκα,δικιά μου δημιουργία)....θα μπω κατευθείαν στο ψητό και θα σας διηγηθώ την "ιστορία της ζωής μου" (και καλά)...;)..
Εκεί λοιπόν γνώρισα και φέτος καταπληκτικά άτομα από κατασκηνωτάκια έως στελεχάρες με τούς οποίους πέρασα 21 υπέρτέλειες μέρες!!!        (χαμόγελο εδώ:)..
Και φυσικά ήμουν στην πιο  τρελιάρα,ανωμαλιάρικη,αγαπημένη σκηνή χωρίς ίντριγκες και πισώπλατες μαχαιριές και αυτό είναι λίγο δύσκολο να το βρείς αν έβλεπες ότι ήμασταν 16 κοριτσούδια + την ομαδάρχισσα σε ένα ίδιο δωμάτιο όλη μέρα,κάθε μέρα επί 3 εβδομάδες!!!              (σκηνή 49 μου λείπεις άπειρααααα)


Μου λείπουν τα πάντα... η καθημερινότητα εκεί μέσα,τα πρωταθλίματα που δεν έπαιζα σχεδόν ποτέ,το μικρό θέατρο,το ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΛΑΕ ΜΟΥ  του Νώντα ή αλλιώς βασιλιά μας,οι συζητήσεις με την ομαδαρχισσά μου(Ηρώ<3) και οι ώρες που πέρασα μαζί της και φυσικά η ατάκα της μαιμούς(δεν ξέρω που είναι τα διαλυτικά άσχετο)που δεν θα πω γιατί είναι λίγο κάπως :P όσοι ξέρουν.. ξέρουν και γενικώς τα πάντα απο'κει μέσα!!                     χαλαρουίτα μωρέ ;)
Και οι μέρες κυλούσαν σαν το νερό και δεν καταλάβαμε το πότε πέρασε και αυτή η περίοδο με αποτέλεσμα το ότι όταν πέρασα αυτήν την καταραμένη πύλη (κλαίγοντας πάντα)...
για την έξοδο,ένιωσα τόσο απαίσια που θα πρέπει να περιμένω άλλον ένα "βασανιστικό"χρόνο (χαχα τι λέω και δεν κλαίω :')) μακριά από την Λωτοχώρα και μακριά από όλα αυτά τα ξεχωριστά άτομα με έκανε να μπλαντάζω ακόμα πιο πολύ στο κλάμα :΄(
 Εύχομαι του χρόνου πάλι όλοι μαζί στην χώρα του ποτέ,στην χώρα την οποία μένεις για πάντα παιδί να ξανασυναντηθούμε!!!!
φιλάκια πολλάάάάάά!!!
ααααα και για να μην ξεχάσω I say ah <3